Al voor de start van de eerste proef zag Erik Vleminckx al letterlijk én figuurlijk de bui al hangen. De voorafgaande week werden last minute vernieuwde veerpoten onder de wagen geplaatst. Om zonder ook maar enige voorafgaande afstel testsessie met de wagen gedaan te hebben, dan in zulk guur weer de start te nemen van een snelheidsproef houdt toch steeds grote risico’s in.
De eerste proef was de auto dan ook niet echt te besturen. Het rijden kon eerder vergeleken worden met “dweilen” over de weg en in iedere bocht wou de neus telkens zowat rechtdoor. Door dit euvel werd onmiddellijk een pak tijd verloren en het zicht op een mooi eindresultaat kon al vergeten worden.
De hierna gereden tijd op de tweede proef gaf het team aan dat, de tijdens de service voorgestelde en uitgevoerde aanpassingen, het rijgedrag van de auto helemaal niet gunstig beïnvloed hadden.
Erik zelf wijzigde tijdens de volgende servicetijd dan compleet de instellingen en tijdens de derde proef voelde de auto eindelijk totaal anders aan en vond Erik het goede vertrouwen terug in de auto. Gevolg was dat er een enorme sprong naar voor in het klassement gemaakt werd, dit tot grote tevredenheid van copiloot Pedro die direct aangaf ten volle te genieten van het gemaakte tempo.
Met nog enkele doorgevoerde kleine aanpassingen werd dan de vierde proef aangesneden. Onmiddellijk voelde Erik aan dat de auto haarscherp in de bochten te besturen was en er terug met het volle vertrouwen kon gereden worden. Snel, maar ook denkend aan het spektakel voor de toeschouwers, dreef Erik de M3 dan over de Monteberg. Erik en Pedro rondden deze proef af met een mooie tijd en een spectaculaire laatste passage aan het spektakelpunt bij de start wat een joelende copiloot aan de Flying Finisch opleverde.
Ondanks het eindklassement kijken Erik, Pedro en het team toch uiteindelijk heel tevreden terug op de wedstrijd en zijn verloop, dit vooral met de mooie progressie in de afstellingen van de ophanging en de super goede eerste samenwerking tussen piloot en copiloot.
